تمامی فرهنگ ها و تمدن های بشری در طول اعصار مختلف خود به منظور ثبت و بازنمایی عنصر قوام بخش باورها، اعتقادات و گرایشات شان به شیوه های گوناگون تلاش می کنند. آداب و رسوم، معماری، شهرسازی، خط و مصنوعات ساخته و پرداخته شده توسط مردمان هر فرهنگ به همین منظور پدید آمده اند. در فرهنگ ایرانی نیز الگوها و طرح هایی که بتوانند آئینه نمای حضور پرمهر مردمان این سرزمین باشند کم نیستند: وقتی به طرح های قالی خانه پدری نگاه می کنیم، نقش و نگار پارچه های سنتی را از نظر می گذرانیم یا کاشی کاری ها گلگون و قوس و طاق های ضربی سرسرای خانه های قدیمی را مشاهده می کنیم در لابه لای طرح ها و خطوط در واقع ردپایی از تاریخ و هویت مردمانی مهربان و بخشنده را می نگریم.
این موضوع از دوران قدیم تا به امروز در سنت ساخت «زیورآلات ایرانی» نیز رواج داشته است. آنها پس از ورود به دوران مدرن و صنعتی نه تنها کنار گذاشته نشدند بلکه با حفظ بنیان ها و ریشه های خود و استقبال خاصی که ساکنان اقصی نقاط دنیا از آنها به عمل آوردند به رونق بیشتری نیز دست یافتند.
در سالیان اخیر بسیاری از گالری های دنیای مد و برند های معتبر صنعت زیورآلات در زمینه این طرح ها پژوهش می کنند و از آنها برای ساخت جدید ترین مدل های پرطرفدار زیورآلات خود بهره می برند. در مقابل مدل های آماده شده گوشواره، گردنبند، دستبند و انگشتر با منحصر به فرد بودگی و جذابیت خارق العاده شان چنان جای خود را در دل افراد باز می کردند که ثمره اطمینان اولیه به سرعت دیده می شد.
نمایشگاه زیورآلات بمبئی در سال ۲۰۱۵ میزبان ۳۲ برند برتر زیورآلات بود که به ارائه طرح های مفهومی خود می پرداختند. گرایش کلی محصولات به استفاده حداکثری از طرح و الگوهای کهن و باستانی متعلق به نواحی مختلف دنیا بود – شامل هند، مصر، کامبوج، تایلند، فلات تبت و همچنین زیورآلات مخصوص به بومیان آفریقا و در نهایت مصنوعات تزئینی قبایل آمریکای جنوبی. اما در میان تمامی این نمونه های مبتکرانه (که البته بازسازی شده بودند)، زیورآلات مربوط به منطقه خاورمیانه و خصوصاً ایران از جذابیت دوچندانی برخودار بود. آنها که از خطوط و نقوش و طراحی ممتاز ایرانی بهره می بردند نظر قریب به اتفاق منتقدین، روزنامه نگاران و شرکت کنندگان در نمایشگاه را به خود جلب نمودند.